"Als mensen over Bach praten, gaat het niet over Bach, maar over klasse." Dit citaat vat de scherpe observaties van DE MISKENDEN goed samen. Het stuk is een bitterzoete en hilarische dialoog tussen twee vrienden: de mislukte kunstenaar Kris D’Hondt en zijn voormalige docent Beeldende Kunsten Mark Vanneste.

Mark gaf zijn artistieke ambities al vroeg op voor het onderwijs, met als enig artistiek "succes" twee kunstwerken op rotondes. Zijn oud-student Kris daarentegen klampt zich wanhopig vast aan een doorbraak in de kunstwereld, tot Marks geamuseerde en tegelijkertijd medelijdende consternatie.

Hun maandelijkse afspraken zijn een ritueel geworden, gevuld met hetzelfde doortrokken gesprek vol cultuurpessimisme, levensverachting en misantropie. In hun ogen zijn ze omringd door idioten die middelmatigheid en lelijkheid verspreiden. Samen fulmineren ze tegen de media, de culturele elite en de showbizz, niemand en niets sparend – inclusief zichzelf. Hun vlammende tirades zijn therapeutisch, maar helaas lijkt niemand te luisteren.

Verwacht een geestige en scherpe tekst die de tragikomische aard van de miskende mens blootlegt, vol herkenbare gevoelens en hilarische observaties over de staat van de kunst, de wereld en onszelf.

Over Stefaan van Brabandt
Stefaan Van Brabandt (1979) is intussen een prominent figuur in de Vlaamse theaterwereld. Van Brabandt is niet alleen een begenadigd auteur en regisseur, maar ook filosoof en acteur. Hij staat bekend om zijn geëngageerde en vaak humoristische kijk op de menselijke conditie en op de maatschappij. Een van zijn meest geprezen projecten is de reeks "Theaterfilosofen", waarin hij op toegankelijke en theatrale wijze het leven en het denken van grote filosofen als Socrates, Marx, Spinoza en Sartre & De Beauvoir op de planken brengt, vaak met succesvolle acteurs als Bruno Vanden Broecke en Johan Heldenbergh in de hoofdrol.

Met "DE MISKENDEN" levert Van Brabandt opnieuw een stuk af dat zowel doet lachen als tot nadenken stemt, waarbij hij de pijnpunten van onze tijd blootlegt door de ogen van twee gefrustreerde, maar onmiskenbaar geestige personages. Zijn regie weet de dynamiek tussen de twee acteurs perfect te vangen en de tragikomische essentie van de tekst te versterken.