Requiem voor een babbelkous, naar het boek van Leo Pleysier.
Kan een verhaal over rouw opgewekt zijn? Wie de roman WIT IS ALTIJD SCHOON van Leo Pleysier las, kent het antwoord.

In een buitengewoon heldere en lichtvoetige taal beschrijft Pleysier de complexe gevoelens van een zoon voor zijn overleden moeder, een vrouw die hem heel lang bedolven heeft onder haar gepraat.
Het levert een warm en liefdevol portret op van deze markante moeder.

Isabelle Van Hecke (bekend van Nonkels, De ideale wereld, Albatros…) gaat samen met regisseur Stefan Perceval aan de slag met deze beklijvende tekst over afscheid en ontdekken, over samen en alleen.
Het is een verhaal over de kracht van taal, de leegte van afscheid en de onuitwisbare band met een geliefde ouder.

De voorstelling neemt je mee in de herinneringen van de zoon, in de echo van de vele woorden van zijn moeder. Het is een zoektocht naar troost en begrip, met een knipoog naar de soms onverwachte humor die in het afscheidsproces kan schuilen.