Vier mensen zoeken naar warmte bij elkaar, bij hun overleden ouder, bij hun ongeboren kind.

Een geadopteerde zoon en een biologische dochter nemen afscheid van hun vader. Een koppel met een kinderwens wordt door de natuur gedwongen om na te denken over adoptie.

De vier levens verstrengelen zich. Vragen botsen tegen antwoorden. Verwachtingen worden bijgesteld. Humor blijkt geen wonderzalf, slechts loze afleiding van de pijn. Samuel Vekeman vroeg Dimitri Leue om samen een voorstelling te maken over adoptie.

De weegschaal tussen hier en daar, biologische verwantschap en emotionele verbinding. Clara Cleymans en Inge Paulussen voegen zich bij hen in hun zoektocht naar de juiste woorden om dit thema zin te geven. Zinloos wil niet zeggen dat het woordeloos is en woordeloos wil niet zeggen dat het zinloos is.