Madou is tijdloos en redelijk cult. Een verdwenen groep die na 40 jaar scherp blijft. In 1981 is er de debuutsingle ‘Witte Nachten’ (zuiver Belpopgoud), gevolgd door het geweldige ‘Niets is voor altijd’ en in ’82 een titelloos debuutalbum. "Wie niet geraakt wordt door de stem van Vera Coomans, is van binnen dood. Zij is de Marianne Faithfull van Vlaanderen", aldus Jan Delvaux (Belpop-encyclopedie)

Madou keert nu terug met meer van wat goed was in een actuele context. Vrijwel iedereen is er weer bij. Jan Devos met zowel heropgevist als nieuw tekstmateriaal, Wiet Van de Leest met toetsen, viool en strijkersarrangementen en Vera Coomans met een stem die doorheen de jaren alleen maar aan patina heeft gewonnen.
Maar/en heel belangrijk: Madou is herrezen dankzij de volgende generatie. De motor is Thomas Devos, zoon van Jan en Vera en muzikaal bekend van Rumplestitchkin en Tommigun. Hij bracht vers materiaal aan dat het vuur liet heropflakkeren en maakte nieuwe arrangementen voor oude songs. Ook Louis Van de Leest, zoon van Wiet, werkt mee, Mattijs Vanderleen (o.a. Marble Sounds en Tommigun) zorgt voor de ritmesectie en sinds kort staat ook Marc De Maeseneer mee op het podium, één van 's lands beste saxofonisten.
Daarom wordt Madou na vier decennia - eindelijk - vervolgd. Veertig jaar na de debuutsingle stelde Madou in september 2021 het tweede album ‘Is er iets?’ voor, (met de hit Ronquières) dat in de pers bedolven werd onder een sterrenregen. In september 2022 verscheen dan het legendarische debuutalbum uit 1982 eindelijk terug op vinyl (exact veertig jaar later) via BLP Records, gevolgd door een eenmalige ́‘REWIND’- show in de AB.Vera en Wiet hebben duidelijk terug de smaak te pakken en broeden op nieuwe liedjes...