Paul Kenens schildert in een (hyper)realistische stijl. Zijn voorliefde gaat uit naar integere intieme menselijke figuren, houdingen en gedragingen.

Sensuele, melancholische vrouwen, vaak met gesloten ogen of wegkijkende blik tegen stoffen achtergrond, vullen meest van zijn doeken. Serene portretten en banale stillevens uitgewerkt tot in detail, bevreemdende landschappen (van de ziel) neigen naar magisch- of surrealistisch realisme.
Fotorealistische doeken en onderwerpen met een hoekje af zijn nooit ver weg. Met een voorliefde voor subtiele huidtinten penseelt hij sensuele vrouwenfiguren en kinderen op middelgrote formaten.
Met olieverf wordt de structuur van materialen en stoffen laag na laag, vormgegeven. Levendig en contrastrijk zijn de verzadigde kleuren die diepte geven aan de intrinsieke schoonheid van de dingen. Uitdagend confronterend zijn de levensgrote zelfportretten, integer de portretten van zijn model.
Paul Kenens schildert gedisciplineerd, of is het dwangmatig, noodzakelijk voor gedetailleerde uitwerking. Gepassioneerd - je moet een beetje verliefd worden op je onderwerpen - in geduldig zoeken naar het ideaal tussen beeld en techniek verliest hij notie van tijd in zijn Wilrijk ’s atelier. Een tijd die de handeling van het schilderen te vlug inhaalt.