Geert Buelens is behalve hoogleraar in Utrecht ook dichter en essayist. Zijn overzichtswerk Van Ostaijen tot heden werd bekroond met de Vlaamse Cultuurprijs en de Prijs van de Provincie Antwerpen.

Voor zijn dichtbundel Het is ontving hij de Lucy B. en C.W.van der Hoogtprijs. Met Europa Europa! won hij de ABN Amro Bank Prijs voor de beste non-fictie en zijn cultuurgeschiedenis De jaren zestig werd een bestseller.
Zijn meest recente werk, Wat we toen al wisten: de vergeten groene geschiedenis van 1972 werd in 2023 bekroond met De Boon (literatuurprijs) voor fictie en non-fictie. De jury schreef: ‘Een terugkerend thema in de klimaatboeken die wij lazen, was wanhoop.
Geert Buelens overstijgt die houding door een cultuurgeschiedenis te schrijven waarin hij het persoonlijke aan het wetenschappelijke koppelt, het politieke en sociale debat aan literatuur en andere kunst en het haast vergeten klimaatbewustzijn in 1972 aan onze huidige tijd. Het resultaat is een diepgravend, onconventioneel, zeer goed geschreven, relevant non-fictieboek.’Werk van Buelens werd vertaald in het Engels, Frans, Duits, Servisch en Pools.

Hans Jürgen Balmes is behalve uitgever bij S. Fischer Verlag in Frankfurt ook schrijver en vertaler van poëzie uit het Engels. Hij publiceert onder meer in de Neue Zürcher Zeitung en de Süddeutsche Zeitung.

De Rijn speelt al lang een belangrijke rol in zijn bestaan: als kind bevoer hij de rivier in de kano van zijn vader, en hij wandelde - aangetrokken door de sereniteit van de stroom en de dieren die op en in het water leven - diverse keren naar de plek in de Alpen waar de Rijn ontspringt.
De Rijn ontstond miljoenen jaren geleden in het midden van zijn huidige loop, waar zeekoeien zwommen in een tropische zee. Doordat de kustlijn langzaam naar het westen verschoof en het water stroomopwaarts een nieuwe loop vond, werd de rivier allengs langer.

De Rijn herbergt nog steeds de oudste dieren van Europa, maar is vanaf de bron tot aan de delta inmiddels ook door mensenhanden gevormd. Geen enkele andere rivier is grens, verkeersader, vluchtweg en voedingsbron tegelijk.
Hans Jürgen Balmes treedt in de traditie van grote natuurschrijvers als Henry David Thoreau, Ralph Waldo Emerson, John Muir en Robert Macfarlane. Hij neemt ons mee op een reis langs de oevers van de Rijn, waar we dichters en schilders ontmoeten voor wie de rivier een inspiratiebron en soms zelfs een obsessie werd. We zien bijzondere bomen en dieren tot leven komen in zijn sublieme beschouwingen.Balmes betovert ons met zijn onuitputtelijke stroom van verhalen en zijn stille overpeinzingen, die tot reflectie uitnodigen. Natuurschrijven op zijn best.