In tegenstelling tot de iconische trilogie rond Sissi schetst dit eigenzinnig kostuumdrama een veel minder in bladgoud gehuld portret van deze historische figuur.

In 1877 wordt Elisabeth van Beieren, beter bekend als Sissi, veertig jaar oud. Tussen neus en lippen zegt een bezorgde dokter haar dat veertig op dat moment de gemiddelde levensverwachting is. Dat blijkt niet het meest tactvolle wat je kan zeggen tegen iemand die bekendstaat om haar buitengewone schoonheid. Worstelend met ouder worden, zou Sissi haar gezicht de jaren erna steevast verstoppen achter een sluier. Naar eigen zeggen "zodat de dood ongestoord zijn werk kan doen".

Hoe geprivilegieerd Sissi’s leventje ook was: haar zestigjarige leven van 1837 tot 1898 was geen lachertje. Ze had een gelukkige jeugd, maar toen ze als tiener met de 23-jarige Frans Jozef I van Oostenrijk trouwde, voelde ze zich meteen beknot door de strenge Habsburgse hofetiquette. Terwijl de mannen in haar omgeving met gewichtige zaken bezig waren, ervoer ze haar leven aan het hof als leeg en doelloos. Haar keizerlijke leven voelde net zoals haar typische korset aan: verstikkend. Ze zocht daarom houvast in oppervlakkige zaken zoals diëten, mode en haar eigen vergankelijke schoonheid. Als die stilaan vervaagt, gaat het bergaf.

In tegenstelling tot de iconische trilogie Sissi (1955-1957) – die van Romy Schneider een ware ster maakte – kiest Marie Kreutzer voor een franjeloos, minder in bladgoud gehuld portret van de keizerin. De Oostenrijkse cineaste zoomt immers in op het kanteljaar 1877 waarin Sissi (Vicky Krieps) zich plots een oude vrouw voelt die kreunt onder het gewicht van haar eigen isolement. Om die reden wordt Sissi vaak vergeleken met andere eenzame edelvrouwen, zoals Lady Di in Pablo Larraíns SPENCER en Marie Antoinette in Sofia Coppola’s gelijknamige film.

Maar naast een eigenzinnig kostuumdrama dat focust op de schaduwkant van iconische vrouwen, is CORSAGE ook een herinterpretatie van een historische figuur. Gewiekst laat Kreutzer naar het einde toe de geschiedenis los. Hierdoor loopt het leven van de Oostenrijkse keizerin anders af dan haar brutale en bloederige dood in 1898. Door zo de geschiedenis een fikse draai te geven, past Kreutzers CORSAGE meteen ook loepzuiver in haar eigen oeuvre, dat dankzij films zoals THE GROUND BENEATH MY FEET en WE USED TO BE COOL altijd al het spanningsveld onderzocht tussen vrouwen en hun omgeving.

Bovenop een eigenzinnig kostuumdrama is CORSAGE ook een herinterpretatie van een historische figuur.