Gabriël Rios blikt met zijn 5e album terug op wat er nog over is van zijn verleden en zijn roots. Het resultaat: een prachtig Latin-album en dito avond waarbij Rios een lofzang brengt op de muziek uit Latijns-Amerika en uit het Caribisch gebied. Een zwoele avond!

Gabriel Rios, geboren in San Juan, Puerto Rico, verhuisde op 17-jarige leeftijd naar België om schilderkunst te studeren aan de Luca School of Arts in Gent. Samen met Jo Bogaert, jazzpianist Jef Neve, Kobe Proesmans en multi-instrumentalist Ruben Samama heeft Rios een reeks eclectische platen achtergelaten in een muzikale reis die hem van eigenzinnige Latin/Pop-crooner tot introspectieve singer-songwriter, en nu tot het reconstrueren van oude Latin-klassiekers bracht.

FLORE, het vijfde studioalbum van Gabriel Rios, is een lofzang op de muziek uit Latijns-Amerika en uit het Caribisch gebied. Meer specifiek zijn dit liedjes die teruggaan naar de jeugd van zowel zijn vader als zijn grootvader; liedjes die ze hem graag hadden willen horen zingen. Het is een bedwelmend brouwsel dat tegelijkertijd nostalgisch en iconoclastisch is in de herontdekking van een muzikaal halfrond dat Rios twee decennia geleden achterliet toen hij Puerto Rico verliet voor Europa. Maar FLORE wil niet alleen hulde brengen aan oude Latin-klassiekers door trouw te blijven aan de arrangementen en instrumentatie van de Nuyorican-salsa uit de jaren 60 of oudere populaire ballads van het Mexicaanse en Cubaanse bohemen. Het is een Latin album gemaakt in afzondering en ballingschap, niet alleen omdat het werd geboren tijdens de pandemie van vorig jaar, maar ook omdat Rios van ver terugkijkt, misschien voor de eerste keer, naar wat er nog over is van zijn verleden en zijn roots.