Na het ‘Lortcher-syndroom’ en ‘De diepte van het Dal’ is dit het derde deel van het drieluik over de wondere wereld van de psyche. Dementie en depressie vormden de vorige keren de achtergrond van een familiedrama. Nu is het een liefdesverhaal dat te kampen heeft met angsten en psychoses.

Een operazangeres met smetvrees sluit zich op en een trippende regisseur wil alleen haar als Aïda. In een poging om haar te overtuigen om mee te spelen, worden ze verliefd op elkaar. Liefde wordt ingewikkeld als je miljoenen bacteriën ziet en dan pas de lippen of de vingers die ze dragen. Schoonheid is reinheid. Zuivere beelden en steriele kussen worden afgewisseld met rauwe lust en uitbrekende passie.

Teder verteltheater, sensuele beelden, oorstrelende muziek. Een monoloog met vier. Twee muzikanten, een operazangeres en een acteur.

“Ik wou jou als de slavin der slavinnen, maar ik voel hoe ik nu slaaf ben van jouw grillen. Ik haat rubber, maar als het nodig is, hul ik mezelf erin van kop tot teen. Een ademgat met een mondmasker voor. Alles doe ik voor jou. Een week baden in Dettol of het drinken als het moet. Een kus. Lippen die elkaar verkennen als strohalmen in de wind. Een tong die heel voorzichtig komt piepen als het kopje van een schildpad na een hevige storm. Subtiel. En proper. Mister proper! Dat ben ik.

Dimitri Leue werkt voor deze voorstelling samen met sopraan Iris Luypaers (o.a Koningin Elisabethwedstrijd 2008, Vlaamse Opera, Transparant, Een Nieuw Requiem (Josse De Pauw). Regisseur Anke Blondé (o.a. New European Talent Award 2012, Winnaar Leuven Short 2011) staat in voor de filmbeelden. Deze productie krijgt opnieuw de steun van Te Gek!?